Dankzij internet kan een aanbesteding tegenwoordig zeer snel en gemakkelijk openbaar worden gemaakt. Opdrachtgevers maken de opdracht bekend en de inschrijvers reageren er op. Dit kan allemaal op een zeer transparante wijze gebeuren.
Het is zeer gewenst dat aanbesteding transparant gebeurt om fraude te voorkomen. Dit geldt voor bedrijven maar zeker ook voor de overheid. Wij, de belastingbetalers, willen graag zien dat de overheid ons geld op een goede en verantwoorde manier besteed. Daarom gelden er voor de overheid nog strengere regels. Dit heeft de laatste tijd helaas niet kunnen voorkomen dat de overheid hopeloos de fout ingaat. Kijk maar naar de aanbestedingsprocedure van het nieuwe wagenpark van de politie. Zijn hier onderhandse afspraken gemaakt? Het is in ieder geval geen zuivere koffie en daarom moet de hele procedure over. Dat is ook zonde van tijd en geld.
Bij digitaal aanbesteden kan een opdrachtgever het project op een standaard invulscherm van de digitale aanbestedingsapplicatie E-tender invullen en inschrijvers kunnen erop reageren door middel van weer andere invulschermen. Dit gebeurt allemaal op een zeer transparante wijze. De opdrachtgever moet hierna een keuze gaan maken met welke aanbieder hij in zee wil. Dit is een keuze waarbij je niet over een nacht ijs moet gaan. Het gaat tenslotte over veel geld. Als opdrachtgever wil je voorkomen dat het project te kampen krijgt met zowel tijds- als budgetoverschrijdingen. En wat te denken van projectresultaten waar niemand mee wil werken? Dit is onvoorstelbaar maar komt gewoon voor. Pas na aanpassingen, die ook veel geld kosten en tijd, kunnen de gebruikers van sommige ICT-projecten overtuigd worden om het nieuwe systeem toch te gebruiken. Wat dus ook heel belangrijk is, is dat de inschrijvers al vanaf het begin van het project rekening houden met de gebruikerswensen. Het projectresultaat kan nog zo mooi zijn maar als niemand er mee wil werken is het toch gefaald.